Mensch, ver-enigt U

Dit is niet zo maar een vereniging, dit is groot, groots, grotesk, enorm, de nieuwe norm, het nieuwe normaal. Er zijn zoveel waanzinnig mooie initiatieven wereldwijd als het gaat om anders leven. En zelfs in ons eigen kleine kikkerlandje zijn er te veel om op te noemen. Allemaal eilandjes, die waanzinnig hun best doen om een alternatief te bieden, één alternatief. En daardoor langs elkaar heen werken. Gelukkig niet allemaal, er is ook genoeg samenwerking en kruisbestuiving. Maar nog niet voldoende, althans, dat vond ik.

Zo ontstond geleidelijk aan het idee om één overkoepelende organisatie te ontwikkelen. Niet om toezicht te houden, of omdat wij het zo veel beter weten. Nee, gewoon, om ze allemaal met elkaar te verbinden. One big huge giant happy family. Samen staan we sterk. En hoeven we niet keer op keer het wiel opnieuw weer weg te laten rollen. Want van de 100 initiatieven bereiken 99 niet hun doelstelling. Slechts 10% overleeft de beginfase, en slechts 10% daarvan het einddoel. Dat is schrikbarend en geeft aan dat er iets anders nodig is. Initiatieven genoeg. Maar waarom lukt het ze niet?

Allereerst ontbreekt vaak een duidelijke visie en/of een haalbare missie. Ook dit project loopt het risico niet haalbaar te zijn. Dat is op zich geen punt, want het gaat hier nog om een concept vereniging. Wij willen daar een haalbare missie van maken, door de koppen bij elkaar te steken, de handen inéén te slaan en samen dit initiatief tot een succesvol einde te brengen.

Hoe ziet dat einde er uit?
Onze missie is om een blauwdruk te maken waar volgende generaties op verder kunnen bouwen. Een basis, een voedingsbodem, een fundament dat staat als een huis, want het gaat tenslotte in eerste instantie om anders wonen. Momenteel leven we in Nederland in te grote woningen. Het eengezinswoning model is zo achterhaald! Vraag dat maar aan studenten, woongroepen en andere voordeurdelers. Het kan echt anders! En over een tijdje moet het waarschijnlijk anders omdat we het economisch niet meer volhouden om allemaal je eigen woonkamer, keuken en badkamer te hebben. Een kamer waar jij je kan terug trekken, om te slapen bijvoorbeeld, zien wij als een gemeen goed, maar ook niet meer als noodzaak. Ik (Jeroen) ben hier wat radicaal in, omdat ik geloof in het nomaden bestaan. Ik doe dit nu bijna een jaar, en met ups and downs gaat het uitstekend (wat een heerlijke rollercoaster ride is dit!)

Een tweede belangrijk punt is ons inkomen. We werken om geld te verdienen zodat we vervolgens ons vrijheid weer terug kunnen kopen. Dit is natuurlijk een belachelijk systeem (HAHAHAHA, ja lach er maar om!) als je beseft dat je al vrij bent en dat je voor vrije tijd dus niet hoeft te werken. Stop met werken voor geld. Nu meteen! "Ja maar er moet toch brood op de plank komen!?" Nou nee, brood is zowiezo achterhaald, al die gluten zijn helemaal niet goed voor je. Maar dat we nog voeding nodig hebben, zijn we met jullie eens. Ik hou zelf heel erg van lekker eten en eet daarom allemaal verkeerde dingen, maar dat is alleen maar omdat mijn conditionering dat verkeerd vindt en trek heeft in dingen die ik helemaal niet nodig heb. <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Verschil_tussen_groente_en_fruit">Vruchten</a> (dus ook komkommer, tomaat, avocado, etc) en groene bladgroenten zijn bijna al voldoende. Ik eet er nog wat vlees bij en soms de gekste dingen waar ik dan ineens trek in heb (omdat mijn lichaam er om vraagt en kennelijk beter weet dan ik welke noodzakelijke stoffen daar in zitten).

Maar goed, nou gaat het alleen om voeding en inkomen hebben we voor meer dingen nodig. Toch?
Nou nee, onze visie is, dat er er al genoeg spullen zijn op de wereld, en dat we die eerst gaan gebruiken voordat we er nog meer bij gaan produceren. Recyclen, hergebruiken of transformeren tot bruikbare producten is DE oplossing. Voor bijna alles! Er bestaat eigenlijk geen afval. Toch liggen er vuilnisbelten vol met onze afgedankte spullen. Dit ligt vooral aan onze materialistische mentaliteit. We gooien een T-shirt weg als er een gaatje in zit, maar kopen wel broeken die van te voren kapot gemaakt zijn, omdat dit mode is. Stelletje mafketels, hahaha.

Een derde punt is hoe we onze tijd besteden. Nu zijn we vooral aan het overleven. We werken voor geld zodat we bijv de huur kunnen betalen. En we werken hard en leren bij om meer geld te verdienen, zodat we in een duurder huis kunnen wonen. Alleen dat concept al riekt naar waanzin. Alleen heeft men dit niet door. Het is normaal, vooral omdat ze eigenlijk geen tijd hebben om over dit soort dingen echt na te denken. Het denken is uberhaupt te traag geworden om deze snel veranderende wereld nog enigszins logisch bij te kunnen houden. Gewoon meedoen. Niet nadenken maar poetsen. Nou daar word ik niet blij van, sterker nog, ik kan het niet. Het langste dat ik dat vol heb gehouden is, was vrijwilligerswerk. Dus niet voor geld, maar omdat ik het leuk vond om te doen. Om mijn steentje bij te dragen. Maar mijn werk vulde iemands anders zakken, dus ook daar werd ik uiteindelijk niet blij van. Waarom werken we eigenlijk nog? Tis zo'n inefficient systeem. Het houdt de elite in stand. Meer niet, eigenlijk.

Hoe gaan wij dit oplossen?
Door radicaal anders te gaan samen-leven. Hier is nog een hoop werk in te verrichten, maar dan wel met zo veel mogelijk moeiteloosheid. Het is een kwestie van andere beslissingen te nemen en dan gaat de rest eigenlijk van zelf. Zo willen wij vanuit deze vereniging leefplek aan gaan bieden, verspreidt over heel Nederland (later ook buiten NL). We hebben het hier niet over woon/werk gemeenschappen, al lijkt het daar wel het meest op. Het bestaat eigenlijk nog niet, dit model, dus daarom gaan wij het crejeren (creatieve spelling van Jeroen)

Als tussenfase werken we naar een soort van basisinkomen toe, die alle leden vanuit de verenigingskas betaald krijgen. Uiteindelijk zal het ons lukken om het hele geldsysteem te omzeilen, we hebben het niet meer nodig, en eigenlijk nooit nodig gehad. We hebben ons er van afhankelijk laten maken, door aan het systeem mee te doen. Als jij je vandaag nog ziek meldt, en het verhaal volhoud dat je het niet meer kan opbrengen (noem het depressie, burnout of levensmoe) zijn ze uiteindelijk verplicht je een uitkering te geven (na ontslag, etc) dus voor het geld hoef je het al niet meer te doen. Dat neemt nog wel allerlei andere onzin met zich mee, maar het is een begin ;)

Wanneer de vereniging genoeg daadkracht heeft ontwikkeld, kan het als autonoom zelfvoorzienend systeem bestaan naast de huidige samenleving (die meer met overleven dan met leven te maken heeft) en zo een voorbeeld vormen en als een olievlek zich verspreiden over andere landen. Totdat er geen landen meer zijn, geen regeringen en dus geen onderdrukking meer. Dit duurt nog wel even, al kan het ineens snel gaan. Wij hebben geen deadline of verwachtingen. Wij leven in het NU, vanuit ons hart.

Vragen, opmerkingen, suggesties?
Ze zijn van harte welkom bij: jeroenvelthuis - gmail