Mindfoolnes Magazine

Tijd, Schumann en de Zwarte Ether

Terwijl het Koningsdagweekend de stad overspoelt met mensen, muziek en mobiele telefoons, fietsen wij — twee gevoelig afgestemde reizigers — dwars door de wervelstorm heen. De 5G-mast in het hart van Maastricht staat er als een trofee van de vooruitgang, zijn onzichtbare net gespannen over de hoofden van de massa.

Om klokslag twee uur begint het. De Schumannresonantie piekt, gemeten vanuit een onafhankelijk Russisch meetstation. We voelen het onmiddellijk: de tijd versnelt, imploderen lijkt het haast. Twee uren trekken als een kortstondige ademtocht aan ons voorbij. Later zal de data deze ervaring bevestigen, maar op het moment zelf is er geen meetlat nodig. Onze lichamen weten het allang.

De stad, normaal al een vat vol signalen, voelt nu als een klankkast van druk: een gewicht op het hoofd, het denken in waas, het lichaam dat zijn zwaarte verliest en lijkt te zweven tussen twee werelden.
Mijn vriendin, meer afgestemd op het energetische, ervaart de stad als ...

LEES HIER VERDER ;)