Wat een bizarre tijd...

Een reflectie op de COVID-plandemie, april 2021. Hoe mensen op Eerste Paasdag vroeg in de rij staan voor een sneltest, symbolisch voor de tijdgeest. De zorgelijke maatschappelijke ontwikkelingen, zoals de invloed van propaganda, het gevoel van onvrijheid in de samenleving en de milieuvervuiling. Over de noodzaak van bewustwording en verandering om de huidige situatie te verbeteren.  

Wat een bizarre tijd leven we in. Ik word net wakker uit een - laat ik zeggen - bizondere droom, loop naar de huiskamer om in de keuken wat te drinken te pakken, loop naar het raam en zie twee 20ers en een 60er in de rij staan voor het sneltest centrum dat tegenover ons zit, wachtend tot ze open gaan. OM 8 UUR SMORGENS OP EERSTE PAASDAG. Hoe simbolies wil je het hebben: op PASCHA, het feest rond de overgang en wederopstanding van Jezus, die de belichaming was van de Christus kracht.

Was net met m'n moeder aan het appen over hoe het gaat met mij en Bianca, en over het zojuist beschreven tafereel. Ik zie het zo, dat mensen zich vrijwillig gedwongen naar de slachtbank laten brengen, door aan deze machtsgreep poging mee te doen. Vrijwillig omdat ze er zelf voor kiezen om hier aan mee te doen, en gedwongen omdat ze geen andere keus lijken te hebben, willen ze gewoon naar hun werk kunnen blijven gaan, of om te reizen naar het buitenland bijvoorbeeld.

Ik volg geen nieuws omdat ik geloof dat dit allemaal propaganda is en er een enorm complot zich aan het ontvouwen is. Ik geloof niet in complot theorieën (dit lijkt heel erg contradictioneel, maar lees gerust verder) want ook dat stempel is een middeleeuws truukje om je te verketteren, zodat men niet achter de waarheid kan of durf te komen. Want tja, als je de ander niet ook als heks ziet en dat ze op de brandstapel hoort, dan beschuldigen ze jou dadelijk ook van hetzelfde en sta je zelf in lichte laaie binnen no time. Wat een akelige wereld bestaat er toch.

Net als mijn moeder geloof ik ook wel dat dit allemaal goed komt, maar dan om hele andere redenen. Ik geloof namelijk dat dit allemaal nodig is, om juist deze hele shitshow te ontmaskeren. Dat we in een slaven maatschappij leven, door iedere dag netjes naar ons werk te gaan, om centjes te verdienen om onze vrijheid zogenaamd terug te kopen. Zogenaamd omdat we niet echt vrij zijn, want overal waar je komt, heb je die zuur verdiende centjes weer nodig om zelfs maar een scheet te mogen laten (ironies genoeg lijkt dat nou juist volkomen gratis te zijn, ware het niet dat hier wel allerlei stigma's op rusten, want tja dat doe je toch niet in gezelschap enzo). 

Ik word er kotsmisselijk van als ik zie hoe men zich als makke lammetjes in een hoek laat drijven, en dat allemaal om mee te kunnen doen aan een zieke maatschappij, die deze hele wereld naar de klote heeft geholpen. Gisteren liep ik met Bianca langs een heel mooi stukje natuur langs de maasoever, en het was er bezaaid met lege bierblikjes en een heleboel plastic dat was aan komen waaien over en uit het water. Onderzoek heeft aangetoond dat al dat plastic zich afbreekt tot hele kleine deeltjes die via dieren en planten uiteindelijk in ons eigen lichaam belanden. We zijn dus sistematies ons zelf aan het vergiftigen en bijna niemand heeft het door.

Kijk al heel mijn leven naar allerlei documentaires. Vroeger vooral over de natuur, waar uiteraard regelmatig het miljeu aan bod kwam, en hoe wij mensen moeder aarde aan het vervuilen zijn. Maar daar hoor je nu natuurlijk helemaal niks meer van omdat iedereen met dat niet bestaande 4us bezig is. Ondertussen draait die hele mangelmolen gewoon door en doen we net alsof onze neus bloedt. Hele bossen worden omgemaaid met een snelheid van tig hectare per minuut; de longen van onze planeet, en dus uiteindelijk ook onze longen. Probeer maar eens 5 minuten je adem in te houden!? Zonder zuurstof kunnen we niet leven!

Waarschijnlijk is dit alles nodig om de hele mensheid eens goed wakker te schudden, en begrijp ik ook ergens wel dat er nou eenmaal zielen zijn die naar deze planeet komen, exact in deze tijd, juist om deze ervaring mee te maken. Maar toch doet het pijn om deze machteloosheid te zien, deze paniek, deze massa psychose. Ik voel angst, dat ik straks ook aan de beurt ben, of dat de mensen om me heen, die me lief zijn, zichzelf wat aan laten doen (ik vertrouw dat fuck-zen voor geen meter!!!). 

Heb als kind vaak gedroomd over een alien invasie, met ruimteschepen die op het strand aankomen (een soort 21 eeuwse D-day), maar deze coup is veel subtieler, doortrapter, en echt super super sneaky. Heel zorgvuldig geplanned (als je David Icke mag geloven) en het feit dat ik mijn woorden zorgvuldig kies en enigszins kripties beschrijf, laat zien in wat voor bizarre tijd we leven. Sinds wanneer moet je op je woorden letten? Juist, sinds de verraaiers niet slapen, en jij de volgende kan zijn. What a nasty tactic! Om het volk tegen zichzelf op te zetten.