Claim jouw recht terug

"Is het al weer 6 jaar geleden joh?"

Nee, veel langer! In 2009 begon ik met de lifecoach opleiding in Amersfoort. Iedere donderdag moest ik me naar de trein slepen, met de belofte aan m'n zelf, dat als het niet ging, ik linea recta weer naar huis mocht gaan. Bij ieder treinstation gaf ik m'n zelf toestemming om uit te stappen en terug te gaan. Zelfs in Amersfoort aangekomen mocht ik van m'n zelf omdraaien en de trein terug nemen. Dit is echter nooit gebeurd, want eenmaal daar, ging het wel weer en had ik meestal juist wel zin om weer nieuwe dingen te leren en te ontdekken.

Je denkt misschien: "Wat was daar aan de hand?" Nou, ik leefde toen met de overtuiging dat ik een angststoornis had, wat later gewoon faalangst bleek te zijn, maar ik had daar toen wel mee te 'dealen'. Het begon de avond ervoor al. Woensdag kon ik niet slapen, uiteraard, en de volgende ochtend zou de wekker gaan en dezelfde helse tocht weer gaan plaatsvinden. Hoe gek kan je jezelf maken? Tja, dat is dus onderdeel van het leven als HSP-er. Alles wordt tig keer uitvergroot, alles lijkt erger, moeilijker, zwaarder en heftiger. 

Waar een kind van 6 dat voor het eerst naar school moet, na een uurtje wel gerust is gesteld door de juf, bleef ik het 1e jaar zitten. "Omdat ik nog te speels was", hadden ze gezegd. Maar ik zat gewoon hele dagen naar buiten te staren, gedissocieerd in mijn eigen fantasie wereldje. Was ik eindelijk gewend aan mijn nieuwe omgeving, de juf, de kinderen in mijn klas: poef, ik kon weer opnieuw beginnen, want alle andere kinderen mochten wel over en ik was weer alleen.

Ditzelfde scenario herhaalde zich iedere keer als er een grote verandering plaats vond in mijn leven: naar de middelbare school, naar de hoge school, een verhuizing of een relatie die aan of uit ging. Op de middelbare school moest ik zo wennen dat mijn cijfers nogal schommelde; de ene keer een 10, en dan weer een heel laag cijfer. Daardoor waren mijn gemiddelden te laag om naar 2 havo/vwo te gaan en kwam ik op de mavo terecht. Wat natuurlijk bullshit was, want hadden de leraren begrepen wat een hooggevoelig kind meemaakt, dan hadden ze ook wel begrepen waarom ik soms zulke lage cijfers haalde. Dat was niet omdat ik niet slim genoeg was, anders haal je geen negens en tienen.

Op de mavo was het af en toe stevig aanpoten, althans wat betreft het maken van huiswerk en opdrachten, want snappen deed ik het allemaal wel, maar het doen was zo oersaai. Ik had dingen vrij snel door, maar de mavo leermethode is vooral veel doen en niet zo zeer het begrijpen van het hoe en waarom. Ik haalde dan ook met de hakken over de sloot m'n diploma, met cijfers net hoog genoeg om naar de havo te kunnen. En ja hoor, daar weer hetzelfde euvel: onbekende medeleerlingen, docenten en noem maar op. Ik bleef weer zitten.

Toch heeft dat er voor gezorgd, dat ik wat ouder was dan de rest en dat gaf een 'self confidence boost'. Ik was veel minder onzeker, voelde me zelfs stoer toen ik met de auto naar school kwam, terwijl sommige klasgenoten nog niet eens brommer mochten rijden. Ik was ineens degene die liep te pesten in plaats gepest te worden. Ik was ineens de interessante voor de meisjes in mijn klas. En zo gebeurde het dat ik verkering kreeg met Nicolette, en m'n hele leven weer een andere wending nam.

Waarom vertel ik dit? Nou om alvast een contrast te schetsen tussen slachtoffer en avonturier. Jarenlang heb ik me slachtoffer gevoeld. De maatschappij snapte niks van mij (en nog niet). Overal moest ik me aanpassen en dat kon of wou ik helemaal niet. Ik moest wel rebelleren. Ik moest er wel tegen in gaan. Ik werd bijna verplicht mijn eigen weg te gaan, want er was geen model voor mensen zoals ik.

Nu zie ik mezelf als Lichtwerker, een pionier, iemand die net ietsje meer bewust is van wat er eigenlijk gaande is in de wereld. Wat het betekent om mens te zijn, maar dan gezien vanuit een hoger perspectief. Ben je mens, en weet je niet beter, dan ga je gewoon iedere dag braaf naar je werk, naar school en terug naar huis en haard. En ik zeg braaf, omdat vele van jullie dit met de grootste tegenzin doen, en toch ga je iedere dag dat het moet! Als een slaaf die niets te willen heeft, doe jij je plicht. En omdat je niet beter weet, zanik je er veel en vaak over, maar je doet er niets aan. Je zou niet weten hoe!

Toch sta je echt niet machteloos hoor. Zelfs niet in deze knotsgekke Kerona tijd. Je zou er juist gebruik van kunnen maken. Ik ga hier even niet vertellen hoe, maar jarenlang heb ik iedereen die het slavenwerk zat was, de tip gegeven om je gewoon ziek te melden met de mededeling "ik kan het niet meer, moe, slaap slecht, overspannen, etc". Je komt dan eerst in de ziektewet terecht en daarna in de uitkering. Niet dat je dan vrij bent, maar je hoeft in ieder geval niet meer iedere dag je wekker te zetten.

De haren zullen recht overeind gaan staan bij sommige van jullie. Of je denkt wellicht dat je dit niet kan maken, dat je dan misbruik maakt, of dat anderen dan voor jou aan het werk zijn. Wat uiteraard hun keus is en niet de jouwe hoeft te zijn. Maar we zijn zo geconditioneerd, dat we niet eens op deze manier durven te denken, laat staan te handelen. Dat is dan ook waarom ik mezelf zie als pionier, want ooit zullen we bevrijd zijn van het geld systeem. Zullen de machthebbers geen grip meer hebben op ons. Zullen we echt vrij zijn, om gewoon ons leven te leiden zoals wij willen. In plaats van te lijden, te ploeteren en de eindjes aan elkaar te knopen. 

Dat is allang niet meer nodig. Deze geoliede machine levert genoeg geld op, om iedereen miljonair te maken, als we al het geld dat er gemaakt wordt, eerlijk over alle aardbewoners zouden verdelen. Dat slechts 1% (de aller rijksten) net zo veel bezit als die andere 99% (het volk) is bij velen niet eens bekend. Die rijke knakkers doen er alles aan om jou slaafs en vooral onwetend te houden. Ze zijn zelfs zo doortrapt, dat een groot aantal van jullie boos worden, geïrriteerd en gefrustreerd je op mij afreageren, omdat wat ik zeg waar is, maar je kan het gewoon niet bevatten, hoe extreem belachelijk deze situatie eigenlijk is, en daarom neem je het nog voor ze op ook. Onbedoeld dan wel, onbewust verdedig jij je eigen hachie. Logisch, want tja hoe belachelijk is het eigenlijk dat we hier met z'n allen aan meedoen? En het zo dus in stand houden.

Kap ermee! Zeg ik. Doe dat mondkapje af! Het doet toch geen reet. Het houdt je gevangen in angst. Het is slecht voor je gezondheid. En alleen om die reden al, sta jij in je recht om dat ding niet op te doen. Of ben je echt bang een griepje op te lopen, waarvan al is aangetoond dat 99,2% het overleefd? Geloof me nou als ik zeg dat alle statistieken gemanipuleerd zijn, alle media en politiek corrupt is. Maar dat zij ook niet doorhebben wat ze aan het doen zijn. Ook zij zijn gehersenspoeld en doen braaf hun best.

Claim jouw recht terug! Er bestaat zoiets als mensenrechten, en die worden behoorlijk geschaad momenteel. De maatregelen die ze hanteren, hebben niets met de plandemie te maken. Ze doen dat alleen om je in het gareel te houden. En moet je eens kijken hoe lafbekkerig jij gewoon iedere dag meedoet met de rest. Want tja, als mens ben je nou eenmaal geprogrammeerd om er bij te willen horen. Pis je buiten de pot, dan ben je de lul en word je uitgesloten, uitgestoten, afgekeurd of afgeschreven. Maar laat dat nou juist een zegen zijn en geen vloek. Je hebt dan recht op van alles. Al moet je daar af en toe wel flink je best voor doen, want ook een uitkering is tegenwoordig niet meer gegarandeerd. Ze doen er alles aan je weer in het gareel te krijgen. 

Succes!